Paarden

Vanaf dat ik een jaar of elf was ben ik een paarden liefhebber geworden. Ik ben begonnen met rijden op manegepaarden, maar mijn ouders hadden daar niets mee.
Ze vonden het wel heel erg duur en daarom moest ik ruim een jaar later maar weer van les af.

Toen ben ik maar op zoek gegaan naar een verzorgpaardje in de hoop dat ik er ook eens op mocht rijden.
Deze vond ik en ging er iedere dag na school op de fiets naar toe. Dit paard mocht ik niet rijden en zocht gewoon verder tot ik wel wat vond om ook te rijden.
Het waren twee haflingers waar ik heel veel plezier mee heb beleefd.
Op 14 jarige leeftijd kwam ik terecht bij een handelaar die me de kans gaf om paarden te rijden die verkocht moesten worden. Bij deze mensen heb ik enorm veel geleerd door heel veel paarden te rijden. Zowel dressuur als springen.
Daarna ben ik eigenlijk door een weddenschap bij een hengstenhouder terecht gekomen.
Hij zei dat hij een paard had staan waar niemand op kon rijden en dat mij dat waarschijnlijk ook niet zou lukken. Uiteraard is dit natuurlijk wel gelukt en ben daar blijven hangen om jonge hengsten zadelmak te maken.
Een aantal zijn op de hengstenkeuring geweest en er werden ook weer paarden verkocht en nieuwe aangeschaft.
Hier heb ik ook de kans gekregen om privé lessen te volgen en wedstrijden te rijden.

Toen ik 24 was en een rondje wou springen is een paard waar ik destijds op reed gestruikeld en samen met mij tegen de bakrand gevallen.
Doordat we een jong gezin waren met een kindje durfde ik helaas niet meer te rijden.

Eind 1996 kreeg Vienna pony rijlessen en iedere keer als ik mee ging begon het bij mij ook weer te kriebelen.
Een paar maanden later besloot ik ook om weer te gaan rijden, bij dezelfde manege.
Maar natuurlijk was het niet leuk om maar gewoon manegelessen te volgen en besloot om zelf een paard aan te schaffen.

Eerst op zoek naar een stal waar mijn paard kon staan en daarna heb ik Lyandra gekocht in september 1997.
Zij was een vierjarige vosmerrie met als afstamming Linards x Rubinstein. Ik heb haar zelf zadelmak gemaakt en haar gereden tot ze M dresuur mocht starten.

Bij kennissen stond in 1999 een enorm mooi paard die ik wel heel erg graag wilde hebben, dit was de bruine Nolzuet met als afstamming Holland x Le Mexico.
Omdat we zelf geen ruimte hadden werd besloten om de merrie te verkopen. Met dit paard die ik zelf Nelinho noemde heb ik Z1 dressuur gereden.

In het jaar 2000 hebben we een D-pony voor Vienna gekocht. Dit was Celon, een driejarig vosje met onbekende afstamming.
Zij hebben het samen tot Z1 dressuur en M springen gebracht.
Deze is in 2007 verkocht naar een meisje in Friesland.

Omdat we het wel heel erg leuk vonden om de paarden bij huis te hebben besloten we in 2001 vrij te gaan wonen met eigen stallen en een rijbak.

Er werd een nieuwe schuur bij het huis gebouwd met 6 stallen er in en deze moesten natuurlijk wel vol.
Op de markt in Zuidlaren kochten we in oktober 2001 onze Bibi, een kastanjebruin veulen zonder aftekening met onbekende afstamming.
Helaas is zij op driejarige leeftijd overleden aan een knoop in de darmen.

In 2002 werd Shannon als tweejarige gekocht bij dezelfde mensen waar Celon vandaan kwam.
Een vosmerrie met een witte bles, vier witte benen en een witte vlek onder de buik.
Deze pony werd verkocht in 2007 naar Noorwegen. In 2004 heeft Shannon een veulen gekregen van Aester el Nino.
Dit was Celeste, een vosmerrie met een C vormig kolletje en twee witte voetjes achter.
Vienna wilde haar graag houden en als ze 18 was uitbrengen op wedstrijden, hier is helaas nooit iets van gekomen en toen ik gevraagd werd of ik deze pony naar Noorwegen wilde verkopen aan hetzelfde meisje die Shannon ook heeft hebben we besloten dit niet over te laten gaan.
In mei 2008 is Celeste daar naar toe gegaan als vierjarige.

In 2004 kwam ik toevallig iemand tegen die een schimmel te koop had, en ik als schimmelliefhebber ging er natuurlijk heen om te kijken. Daar werd ik op slag verliefd op dit enorm mooie paard die zo spectaculair kon sjouwen. Ik besloot om haar te kopen en Nelinho te verkopen naar een meisje in Amsterdam.

Telenza was een Jet-set D x Jacardo en deed het ook geweldig op de wedstrijden en we wonnen dan ook bijna altijd alles in de rubriek waar we in reden, maar ze kreeg in augustus 2005 een zwaar ongeluk in de wei.
Volgens de dierenarts was het beter om afscheid van haar te nemen, maar zo eigenwijs als ik was kon ik dit niet over mijn hart krijgen. Ze zou weer beter worden, hoe dan ook.

In de tijd dat ik niet kon rijden kwam ik Ultravox tegen, een donkerbruine Appolonios x Coreolan.
Hij was enorm verwaarloosd, maar ik besloot toch om hem een kans te geven. Dit was in oktober 2005.
Van rijden kwam niks, want hij wilde helemaal niet eten en hij was al zo mager en hij was nog niet zadelmak.
Toen hij begon te eten had hij enorm last van hoefzweren. Dus stokkreupel. Tussentijds kreeg hij ook nog eens een longontsteking. Hier kregen we hem wonder boven wonder weer allemaal bovenop.

In januari 2006 werd het dus tijd om hem zadelmak te maken. Dit was ook nog niet eenvoudig want hij zakte zo door zijn benen als je er op wilde gaan zitten.
Uiteindelijk is dit wel gelukt door krachttraining en goed voeren.

Op Telenza mocht ik weer een beetje stappen in mei 2006 en langzamerhand werd ze sterker.
Precies een jaar na haar ongeluk reed ik weer wedstrijden met haar, in 2008 zijn we naar de M2 dressuur gegaan.
In mei 2009 heb ik Telenza laten dekken door een hele leuke hengst, Uphill waar ook het appollonios bloed in zit, net als Ultravox.

In juli 2009 kreeg ik te horen dat Telenza de zeldzame spierziekte EMND heeft, de vraag was of het zou lukken om haar veulen uit te dragen, maar gelukkig is Fandango, een hengstveulentje kerngezond ter wereld gekomen op 24 april 2010.

Telenza was een super moeder voor deze mooie knul en met de medicatie heeft ze het nog vol gehouden tot Fandango een jaar was.
Op goede vrijdag 2011 is Telenza helaas aan haar ziekte overleden, ze heeft gelukkig geen pijn gehad en alles is heel erg snel gegaan. Ik zal haar blijven missen.

Met Ultravox rijd ik ook wedstrijden, in het begin absoluut geen gemakkelijk paard omdat hij overal bang voor was, zo langzamerhand heeft hij veel meer zelfvertrouwen gekregen en kan gaan als een trein, een heerlijk paard om op te rijden met 3 fijne gangen en een paard waar je heerlijk op kon doorzitten.
Helaas werd hij kreupel en na anderhalf jaar aanmodderen heb ik toch maar besloten om afscheid van hem te memen.

Nadat Celeste weg was vond ik het wel een beetje stil op stal en ben op zoek gegaan naar een nieuwe er bij.
Dit is niet 1 maar 2 geworden. Twee 2 jarige hengsten. De ene Briar’s Son, een koffievos van Briar x Lancet en de andere Boyke, een bruine van de hengst Van de man x Saros.
Twee stoere beesten die het later in de sport ook leuk zullen doen.
Sinds mei 2009 zijn beiden hengst af doordat ze toch wat minder handelbaar werden.

Boyke is vanaf de zomer 2009 onder het zadel, dit hebben we laten doen door ervaren mensen van BN stables omdat hij niet echt makkelijk was en enorm kon bokken.

Af en toe kan hij er nog wel wat van als hij geen zin heeft, maar dat zal denk ik wel beter worden als hij wat ouder is.
In de winter van 2009 heeft Boyke een hele tijd stil gestaan, maar vanaf het voorjaar 2010 zijn we weer druk aan het trainen en op onze tweede wedstrijd reden we zo maar even 217 en 190 bij elkaar.

Briar’s Son, ofwel Beau is inmiddels ook doorgereden en doet het super onder het zadel.
Vanaf februari 2011 rij ik ook Briar’s Son op wedstrijden en hij doet het geweldig.
Vanaf de herfst 2013 moest ik al M dressuur met hem starten.

Fandango heb ik zelf gefokt uit mijn Jetset merrie waar ik heel veel succes mee heb gehad in de sport.
Helaas is zij in april 2011 overleden

Fandango loopt inmiddels in de sport onder het zadel en hij doet het ook super voor de wagen. In maart 2014 is hij noordelijk kampioen in de klasse B geworden.